Για πολλούς και διάφορους λόγους τοπικούς στο κολπικό μυοκάρδιο (π.χ. ισχαιμία, φόρτιση αιμοδυναμική) ή συστηματικούς (πχ λοίμωξη, υπερθυρεοειδισμός, φάρμακα) αναπτύσσεται ηλεκτρική αστάθεια με αποτέλεσμα συνεχόμενες έκτακτες συστολές, ζεύγη, ριπές. ‘Άλλες φορές σε προ υπάρχοντα ηλεκτρικά κυκλώματα ( δεμάτια, διπλοί οδοί) αναπτύσσονται υψηλών συχνοτήτων υπερκοιλιακές ταχυαρρυθμίες. Η κολπική μαρμαρυγή και ο πτερυγισμός ανήκουν στην ίδια κατηγορία με διαφορετική όμως κλινική σημασία.
Για αντίστοιχους λόγους με το κολπικό μυοκάρδιο η ηλεκτρική αστάθεια αφορά το κοιλιακό μυοκάρδιο που είναι υπεύθυνο για την συνολική αντλητική λειτουργία της καρδιάς. Για το λόγο αυτό η κλινική σημασία είναι μεγαλύτερη και αντίστοιχα η πρόγνωση των αρρυθμιών αυτών είναι επιβεβλημένο να υπολογισθεί βάσει επιστημονικών αλγορίθμων. Εδώ αναλόγως της καρδιακής βλάβης πάνω στην οποία αναπτύσσονται θεωρούνται από αθώες έως δυνητικά κακοήθεις με κίνδυνο ρυθμών ανακοπής και αιφνιδίου καρδιακού θανάτου SCD. Χρειάζονται συγκριτικά με τις κολπικές σχεδόν πάντα διερεύνηση.
Η σημαντική στένωση των 3 στεφανιαίων αρτηριών απαιτεί επέμβαση διάνοιξης αυτών για να αιματωθεί σωστά το μυοκάρδιο. Η επέμβαση διενεργείται από την κερκιδική αρτηρία του χεριού με προσπάθεια αποκατάστασης του συνόλου των ένοχων βλαβών, αντίθετα με το παραδοσιακό bypass που απλά τις παρακάμπτει. Η δυσκολία αυξάνεται με την εντόπιση της βλάβης (στομιακή π.χ. κεντρικής αρτηρίας), διχασμός (2 σημαντικοί κλάδοι μέσα από την ίδια βλάβη) ασβέστιο (δύσκολο πέρασμα και τοποθέτηση των υλικών) έκταση και θέση της βλάβης (επιμήκεις και έκκεντρες) χρόνια ολική απόφραξη CTO ( απόφραξη με άγνωστη πορεία και συνήθως από “σκληρό” υλικό.
Καρδιακή προσβολή που οφείλεται σε προϋπάρχουσα “ασταθή” αθηρωματική πλάκα συνήθως μικρής έκτασης που θρομβώνεται και κλείνει μερικώς ή πλήρως τη στεφανιαία ροή με ακόλουθη μικρή ή μεγαλύτερη νέκρωση του μυοκαρδίου. Δεν είναι σπάνιο η απόφραξη να είναι δυναμική (να ανοίγει λίγο για να ξανακλείσει πλήρως αρκετές φορές) και αν λάβουμε υπ όψιν και την προϋπάρχουσα παράπλευρη κυκλοφορία που βοηθάει άλλοτε σε άλλο βαθμό τα συμπτώματα κυμαίνονται από οξύ αμετάβλητο πόνο μέχρι σύνδρομα ήπιων επαναλαμβανόμενων αυξομειούμενης εντάσεως θωρακικών πόνων.
Είναι η συνθήκη αιφνίδιας απώλειας αισθήσεων που συμβαίνει από μειωμένη παροχή αίματος στον εγκέφαλο λόγω αγγειακών ή καρδιογενών αιτίων συνήθως λειτουργικών (αγγειοπαράλυση υπόταση ή βραδυαρρυθμίες – ταχυαρρυθμίες)
Μπορεί να έχει πρόδρομα συμπτώματα ή να είναι αιφνίδια.
Διαρκεί συνηθως λίγο και σε κάποια καρδιακά νοσήματα μπορεί να προμηνύει δυσμενή εξέλιξη.
Δεν είναι καρδιακή ΑΝΑΚΟΠΗ αλλά σε κάποιες καταστάσεις μοιράζεται κοινή παθολογία σε καρδιακά νοσήματα και μπορεί να την προαναγγέλει ώστε να χρειαστεί θεραπεία με εμφυτεύσιμες συσκευές (απινιδωτή – βηματοδότη).
Η διεργασία που η φυσιολογική αορτή χάνει τις φυσικές της ιδιότητες και αρχίζει σταδιακά να αυξάνει σε μέγεθος με παθολογικούς ρυθμούς στην πορεία των ετών δημιουργώντας το ανεύρυσμα. Ανάλογα με το τμήμα της αορτής που θίγεται είναι διαφορετικά τα αίτια και η εξέλιξη. Γενετικοί ή επίκτητοι λόγοι καθορίζουν την αργή ή την ταχεία εξέλιξη τους ενώ η σωστή μελέτη τους αφορά τη χρήση ειδικών δεικτών indices που προβλέπουν τη σύντομη εξέλιξη τους προς το διαχωρισμό ή τη ρήξη τους. Συχνοί γενετικοί λόγοι είναι η δίπτυχη αορτική βαλβίδα και μέρος του φάσματος της πρόπτωσης μιτροειδούς MASS phenotype.
Ένα συχνό εύρημα στον πληθυσμό, που αφορά την κάθε μια ή και πολλές καρδιακές βαλβίδες (πολυβαλβιδοπάθεια) σε σύγχυση συχνά με τον κοινό όρο φύσημα.
Η στένωση είναι πάντα παθολογική.
Σε κάποιες βαλβίδες θεωρείται απόλυτα φυσιολογικό εύρημα (ανεπάρκειες), σε άλλες απλά ανεκτό με τακτική παρακολούθηση ενώ πιο σπάνια χρειάζεται ειδική μελέτη, σωστή ποσοτικοποίηση και κατηγοριοποίηση και ορθή χρόνια ή άμεση προετοιμασία για πιθανή χειρουργική παρέμβαση.
Τα αίτια είναι αρκετά και βάσει αυτών καθορίζεται το πόσο γρήγορα θα εξελιχθούν ενώ αντίθετα κάποιες μπορεί να προμηνύουν την καρδιαγγειακή παθολογία στην οποία οφείλονται δεκαετίες πρίν.
Θεραπείες για καρδιολογικές ασθένειες που συνεπάγονται διαφόρων τύπων καταστροφικούς θρόμβους στο καρδιαγγειακό. Έμφραγμα του μυοκαρδίου, αθηρωματική νόσος, εμφύτευση stent, κολπική μαρμαρυγή, προσθετικές βαλβίδες και μια αμέτρητη λίστα συνδυασμών και συνθηκών (πχ ανάγκη χειρουργείου, γαστρορραγία κλπ) που απαιτούν προσεκτικούς χειρισμούς ενδοφλέβιων και από του στόματος αντιθρομβωτικών.
Η σύγχρονη καρδιολογία αντιμετώπισε δεκάδες προκλήσεις βασιζόμενη στο οπλοστάσιο νέων θεραπειών και φαρμάκων που εμποδίζουν από διαφορετικό δρόμο την πήξη του αίματος δίνοντας χρόνια ζωής αλλά έφερε ταυτόχρονα στο προσκήνιο και τα αιμορραγικά ρίσκα. Διεθνείς επιστημονικές συντομογραφίες ήρθαν για να ενισχύσουν την πολυπλοκότητα όπως DAPT, DOAC ή NOACS , DAT, VKA , LMWH, PAI επιτείνοντας τη σύγχυση ασθενών και μη εξειδικευμένων ιατρών. Ταυτόχρονα CHA2DS2–VASc score και HAS-BLED Score ήρθαν ενδεικτικά να εκτιμήσουν την ανάγκη και το ρίσκο αντιθρομβωτικών θεραπειών. Βασική αρχή όλων αυτών είναι ότι ο σύγχρονος ιατρός πρέπει να είναι ουσιωδώς και σε βάθος ενημερωμένος με τα τελευταία δεδομένα για σωστούς εξατομικευμένους – ανάλογα με τον ασθενή – συνδυασμούς αντιθρομβωτικών, αποφεύγοντας για τον ίδιο τις μικρές ή μεγάλες αιμορραγικές επιπλοκές (πχ εγκεφαλική αιμορραγία, πεπτικού, αιματουρία κτλ).
Η αρρυθμία με την απόλυτη ηλεκτρική αποσταθεροποίηση των κόλπων της καρδιάς. Οφείλεται τόσο σε τοπικά αίτια του μυοκαρδίου όσο και στο συνολικότερο βιολογικό περιβάλλον για τη γένεση της. Το τελευταίο μάλιστα πέρα από αίτιο καθορίζει και τα κριτήρια αντιπηξίας ή θεραπευτικών χειρισμών.
Οι συχνές κολπικές αρρυθμίες δείχνουν να μπορούν να την υποκινήσουν ενώ η μεγάλη σημασία της πρωτίστως βασίζεται στη σχέση της με τα αγγειακά εγκεφαλικά και δευτερευόντως στην μείωση της ικανότητας για κόπωση.
Η θεραπεία της βασίζεται σε φαρμακευτικούς χειρισμούς, ηλεκτρική ανάταξη ή παρεμβατικές θεραπείες όπως ablation με ανατομική τροποποίηση των ηλεκτρικών δομών του μυοκαρδίου.
Είναι ένα πολυσυστηματικό σύνδρομο με επίκεντρο την καρδιά που είτε μόνη της είτε σε συνεργασία με συστηματικούς βιολογικούς μηχανισμούς (νεφρά, περιφερικούς μύες, αγγειακό ενδοθήλιο) προκαλεί αδυναμία, εύκολη κόπωση δύσπνοια με κατακράτηση υγρών και οιδήματα στα πόδια και αλλού. Συχνά το αίτιο της είναι εύκολα διαγνώσιμο, ειδικά αυτά που έχουν μείωση της λειτουργικότητας της καρδιάς, ενώ αρκετά συχνά 30-40% απαντάται η καρδιακή ανεπάρκεια με φυσιολογικό κλάσμα εξώθησης. Ένα από τα πιο δύσκολα ζητήματα είναι η σωστή θεραπευτική της η οποία περιλαμβάνει αρκετά σύγχρονα φάρμακα που απαιτούν σωστούς συνδυασμούς μεταξύ τους, σωστή εκτίμηση του σταδίου του ασθενούς και ανάλογη δοσολογία. Διάφορες συσκευές (αμφικοιλιακοί βηματοδότες, απινιδωτές) καθώς και προγράμματα αποκατάστασης συμπληρώνουν τη θεραπευτική της με σκοπό την αύξηση της επιβίωσης χωρίς συμβάματα.
Αν και σπάνια, δυστυχώς μπορεί να συμβεί χωρίς προηγούμενα συμπτώματα. Η αθηρωματική αποφρακτική νόσος, οι γενετικές μυοκαρδιοπάθειες όπως υπερτροφική, δεξιάς κοιλίας, οι ηλεκτρικές γενετικές ανωμαλίες, Brugada, Long QT1,2,3, δεματια με συνδρομα προδιεγερσης WPW, ιογενείς μυοκαρδιτιδες και φάρμακα κατέχουν τα σημαντικότερα ποσοστά.
Αναλόγως της αιτίας που τα κάνατε, φυσικά και μπορείτε. Οι εξετάσεις αυτές είναι αδρά εργαλεία ανίχνευσης συγκεκριμένων καρδιακών νόσων, καλύτερα όταν γίνονται κοντά στα συμπτώματα και υπό κάποιες προϋποθέσεις. Συχνά δεν φωτίζουν αρκετά σκοτεινά σημεία, τα οποία αυξάνουν με την ελλιπή εκπαίδευση του ιατρού καθώς και με την χρονική απόσταση απ’ τα συμπτώματα.
Η αντιμετώπιση της χοληστερόλης όσο νωρίτερα γίνει τόσο καλύτερα τα αποτελέσματα.
Η ηλικία, το φύλο, η παρουσία υπέρτασης, κληρονομικότητα, διαβήτης, κάπνισμα ή κλινική αθηροσκλήρυνση όπως προκύπτει από τις εξετάσεις καρδιάς και αγγείων καθορίζουν την ανάγκη έναρξης και την ένταση της θεραπείας.
Τα καρδιακά φυσήματα είναι εκδήλωση, σημείο νόσου και όχι νόσος από μόνα τους. Σύμφωνα με αυτό, η μελέτη και διάγνωση της νόσου που κρύβεται, η σωστή εκτίμηση της διαταραχής της ροής και η πρόγνωση του στην πορεία των ετών είναι αυτό που καθορίζει τη φύση του σε άθωο ή σημαντικό.
Αν ο πόνος είναι έντονος, καταλαμβάνει ικανή έκταση, έχει αύξηση και μείωση σταδιακή, αντανακλά στα χέρια, το λαιμό, την ράχη, με συνοδό εφίδρωση ή δυσφορία.
Τα επεισόδια “λιποθυμίας” μπορεί αναλόγως της ηλικίας και των υποκείμενων καρδιακών νόσων να είναι οι πρώτες εκδηλώσεις πολύ σοβαρών αρρυθμιών ή καταστάσεων. Πρέπει πάντα να διερευνώνται επιμελώς και να θεωρούνται σοβαρά μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου.
Δυστυχώς ναι, με κάποια από αυτά είτε κληρονομικά είτε επίκτητα να πρωτοεκδηλώνονται με δραματικό τρόπο. Ένα παιδί πρέπει πάντα να κάνει σε πρώιμη ηλικία ένα βασικό έλεγχο και ακολούθως να επαναλαμβάνει μέχρι ενηλικιώσεως με συχνότητα που θα καθορίσουν τα πρώτα καρδιολογικά ευρήματα. Η απουσία δε “φυσημάτων” επ’ ουδενί δεν σηματοδοτεί καλή καρδιαγγειακή υγεία.
Κατά περίεργο τρόπο συνήθως ΝΑΙ. Οσον αφορά το γνωστο BYPASS οι ενδείξεις είναι πολύ συχνά σχετικές. Στην επεμβατική καρδιολογία σήμερα έχουμε διευρύνει απεριόριστα τα όρια αντιμετώπισης ακόμη και των πιο δύσκολων στενωτικών βλαβών (Στέλεχος, ασβέστωση, σύνθετοι διχασμοί, χρόνιες αποφράξεις)
Μια δεύτερη έγκριτη γνώμη είναι σημαντικη.
Είναι τελείως διαφορετικά σενάρια. Για τη μέν μαρμαρυγή έχει αποδειχθεί ότι αποτελούν συχνά αιτία αλλά όχι βασική προϋπόθεση, για τη δε ανακοπή απαιτείται σχεδόν πάντα να πάσχετε από κάποιο συγκεκριμένο συνήθως διακριτό νόσημα του μυοκαρδίου.
